Caning, czasami określany jako angielska metoda dyscypliny jest formą sztuki, która wymaga praktyki. Dużo praktyki. Ćwiczenie kontroli, które wcale nie jest łatwe do osiągnięcia. Jest to "poważny" przyrząd do zabawy, może on spowodować poważne szkody i nie może być używany przez kogoś, kto przeczytał pięć stron internetowych na ten temat i kilkanaście razy uderzył w poduszkę. Wymaga sporego poziomu koncentracji powyżej tego, którego oczekuje się w przypadku innych form gry BDSM. Jeśli poważnie chcesz wykorzystać to jako formę zabawy, należy trochę wiecej czasu poświęcić na uzyskanie instrukcji od eksperta.
Nie jest to coś, co byśmy podejmowali w zatłoczonej lub małej przestrzeni do zabawy, ponieważ uderzenie w tył może wyrządzić tyle szkody widzowi, co uderzenie w przód może wyrządzić kijowi. Należy być bardzo świadomym wszystkich środków bezpieczeństwa, obszarów uderzenia, gęstości, sprężystości, długości i średnicy narzędzi, ponieważ wszystkie one odpowiadają za inny efekt. Żadne dwie rózgi rattanowe nie zachowują się w ten sam sposób i powinny być traktowane indywidualnie.
Rózgi mogą być wykonane z wielu materiałów, najczęściej są z rattanu, nowocześniej z delrinu, lexanu oraz z pręta z włókna szklanego, poliwęglanu i włókna węglowego. (akryl nie jest wystarczająco mocny i nie jest zalecany do użycia, ponieważ ma tendencję do pękania.)
Jeśli przygotowujesz syntetyczną rózgę do użytku, upewnij się, że zaokrąglasz i wygładzasz końcówkę. Formy syntetyczne są znacznie chętniej kupowane gdyż są gładkie, łatwe w utrzymaniu, zwykle mają podobną wydajność, jeśli trzeba ją wymienić, i zapewniają, ze względu na swoją wysoką gęstość, silne działanie, głębszą penetrację i łatwo mogą uszkodzić skórę.
Porównanie między, powiedzmy, floggerem z wielu pasm z lekkiej miękkiej skóry i floggerem o grubych pasmach z czerwoną skórą to uderzenie jest zupełnie inne. Dla ogólnego efektu psychologicznego nie ma nic lepszego niż naturalny rattan. Ma inny dźwięk, zarówno gdy przecina powietrze, jak i kiedy uderza. Lepsza kontrola, lepsza elastyczność i większa elastyczność w odrzucie. Ręka nie drży tak bardzo, jak przy użyciu syntetycznej rózgi. Bambus jest sztywny, nie elastyczny i jest całkowicie nieprzewidywalny, nigdy nie wiadomo, kiedy i czy pęknie. Gdy to zrobi, może najpoważniej uszczypnąć, złapać, rozciąć lub przeciąć skórę. Plus z samej swojej natury, ma powierzchnię składającą się z wypukłości i zagłębień.
Nie dostanie się na skórze pięknego, cienkiego prążka o prostej linii. Bambus powoduje bowiem więcej siniaków. Wybór, przygotowanie, konserwacja - wybierając rózgę trzeba się upewnić, że jest ona elastyczna, trzeba ją mocno wygiąć i patrzeć czy wraca do swojego pierwotnego kształtu. Sprawdzić należy, czy na powierzchni nie ma żadnych wad, nacięć, pęknięć. Dwóch moich Panów pokrywało je też 12 warstwami szelaku (rodzaj żywicy naturalnej) a na to dodatkowo pokrywane były woskiem dobrej jakości.
Używali marki o nazwie Liberon, która wysycha do twardej, błyszczącej powierzchni. Trzeba wetrzeć i pozostawić na noc, aby wosk stwardniał, a rano trzeba zetrzeć nadmiar szmatką do polerowania. powinno się używać wosku pszczelego, jest niedobry bo pozostawia lepką, łatwo zaznaczającą się powierzchnię i nigdy nie twardnieje. Jeśli nie macie obok szelaku, liźnięcie trzema do czterech warstw innego wosku- pędzlem z drobnym włosiem i woskiem dadzą prawie ten sam efekt. Chodzi o to, że chroni to powierzchnię rózgi i umożliwia oczyszczenie jej po użyciu.
Pan nr 1 używał poliuretanu, ale nie miał on naturalnego wyglądu i jeśli nie zostanie on odpowiednio nałożony, także z odpowiednią atencją to ma on tendencję do łuszczenia się rattanu.
Długość rózgi określa siłę uderzenia. Dłuższa rózga (tylko dla doświadczonych) zapewnia większą siłę uderzenia. Z grubszą rózgą uzyskuje się większe uderzenie lub uderzenie i oczywiście szersze, bardziej kontrolowane.
Wersje cieńsze – mocniejszy koniec, mogą (niedoświadczone ręce) przeciąć skórę , zwłaszcza przy skrzyżowanych pręgach, potrzebna jest dużo większa kontrola.
Zasadą jest po prostu: mała średnica – ostry, skąpy ból. Większa średnica – głuchy ból (tępy ból z powodu głębszej penetracji wśród tkanek). Prawdopodobnie nie trzeba tego mówić w przypadku rózgi, jak w przypadku floggera – chociaż głębokość i rodzaj uderzenia między nimi różni się znacznie, penetruje się tkankę i tworzy urazy– pręgi i siniaki są uszkodzoną tkanką skóry.
Długości różnią się w zależności od przeznaczenia, na przykład ja używałam ją na genitaliach i jądrach ale uważam, że długość 46 cm jest dla mnie odpowiednia, ponieważ ona pozwolała dostać się rózdze w te ciasne obszary i większa mi nie pasowała. Typowe długości to: 60 cm, 80-90 cm, i 120 cm dla bardziej doświadczonych.
Tak na prawdę trzeba znaleźć długość, która najbardziej Wam się podoba. Defacto im większa średnica i długość, tym większa potrzeba kontroli, celowania i także umiejętności.
Rózgi powinny być regularnie pielęgnowane, suche, trzeba wiedzież że rózgi przechowywane w bardzo ciepłym miejscu postarzają je, w końcu pochodzi ona z tropikalnego wilgotnego klimatu, więc powinno się ją przechowywać w suchym, chłodnym miejscu, z dala od bezpośredniego słońca i ciepła, najlepiej wieszając, a jeśli to możliwe to powinno się trzymać ją prosto. Raz w roku lub w razie potrzeby trzeba zeszlifować końcówkę z powrotem do surowego włókna i po tym zabiegu umieścić rózgę w małej misce z wodą na całą noc. Podobnie jak kwiaty, trzcina wciąga wodę do rdzenia włókna. Ponownie trzeba pokryć końcówkę dowolną wcześniej używaną metodą a na to ponownie wosk.
Co do samej chłosty trzeba przyjąć odpowiednią pozycję. Pamiętam moich Panów nachylonych nade mną gdy byłam przywiązana do ławki lub stołu. Jedyny warunek - mebel musi być stabilny. Dobrym wyborem jest również fotel z niskim oparciem, który można ustawić w dowolnym miejscu. Klęczenie lub leżenie twarzą do łóżka również należą do moich ulubionych.
Łóżko nie powinno być niskie, ponieważ oznacza to, że rózga uderza czubkiem, a nie długością. Inną rzeczą jest to, że trzeba zmieniać pozycję ze względu na szerokość uderzeń. Niektóre niewolnice lubiły stać oparte o ścianę. Oczywiście w razie potrzeby można użyć bondage. Nadmiar ruchu w dowolnej pozycji należy ukrócić, a najprostszą metodą jest.... ponowne rozpoczęcie liczenia uderzeń. Po rozpoczęciu sesji nie należy zadawać żadnych pytań, uległa powinien jedynie liczyć uderzenia lub poprosić o następne lub za każde podziękować.
Przyjęta pozycja powinna być taka, w której rózga porusza się w płaszczyźnie poziomej lub możliwie jak najbliżej wysokości, która nie powoduje, że uderzenie opada poniżej lub powyżej punktu osi tuż nad biodrem. Należy stosować zasadę, że punkt osi to miejsce, w którym zgięty łokieć dotyka boku ciała. Ale oczywiście nie trzeba się tylko ograniczać tylko do tej jednej pozycji.
Technika chłosty nie ma absolutnie nic wspólnego z tym, jak mocno można uderzyć. Ma to związek z wyczuciem czasu, rytmem i budowaniem pożądanego efektu końcowego. W przypadku chłosty kontakt rózgi z ciałem wymaga czasu, aby skóra mogła się przyzwyczaić. Rózgi to narzędzia do bicia i uszkadzania skóry aż do głębokich tkanek. Potrzeba czasu, aby pulsowanie bólu zamanifestowało się i "przebiło" przez tkanki. Końce nerwów ściskają się i rozszerzają. Trzeba poświęcić trochę czasu, aby ten proces miał miejsce. Więc nie powinno się uderzać szybko i z mocą. Po co kończyć rosnącą przyjemność, gdy jeszcze sam szczyt nie został osiągnięty. Droga rózgi po uderzonym obszarze, wciskanie jej w pręgę, szeptanie do ucha tego, co ma jeszcze nadejść, głaskanie i muskanie warg sromowych....Jest wiele sposobów na wypełnienie czasu między uderzeniami. Lub po prostu można przesunąć rózgę na pośladki po poprzednim uderzeniu, wskazując, że to właśnie tam wyląduje następne uderzenie.
Tym samym dodając jeszcze raz efekt oczekiwania. Nawet jeśli to cięższy ból… to wolniejszy ból. Czasem podróż wymaga czasu… Uczucie dłoni Pana na mojej skórze, w miejscu, w którym zostałam uderzona… jest elektryzujące. To jak miliony piorunów przyjemności, które przenikają przeze mnie. Rzeczywisty „obszar docelowy” uderzeń to zwykle mięsista część pośladków, najwyższy obszar uderzenia znajduje się tuż poniżej rozszczepu pośladków, a najniższy w miejscu, w którym pośladki stykają się z nogami. W zależności od przyjętej pozycji trzeba być bardzo świadomym bliskości obok kości ogonowej. Uderzenie w kość ogonową może mieć tragiczne skutki i spowodować trwałe obrażenia. Dlatego wielu Dominujących woli, aby uległe leżały płasko na podłodze, łóżku lub ławce. W tej pozycji kości ogonowej jest zapewniana największa ochrona, a także minimalizuje koncentrację wymaganą od uległej w utrzymywaniu pozycji. Oczywiście nie trzeba ograniczać się tylko do obszaru pośladków.
W przypadku niektórych z innych obszarów do chłosty będziesz musiał użyć lekkiej rózgi z powolnym lub szybkim uderzeniem (rusza się tylko nadgarstek).
Przygotowanie "obszaru docelowego" jest takie samo w przypadku chłosty jak w przypadku wszystkich form biczowania.
Skórę należy rozgrzać. Można to osiągnąć dzięki lekkiemu uderzaniu przez klapsy. Nalezy się upewnić, że skóra jest ciepła. Kiedy skóra nabierze cudownej, zdrowej, różowej barwy, gdy jest ciepła w dotyku, wtedy jesteś w stanie rozpocząć prawdziwą zabawę używając trzciny. Uległa powinna być głęboko zrelaksowana, zawsze zalecany jest masaż przed zabawą. Można przeciągnąć ręką przed gardło i chwycić ją drugą ręką zeginając w łokciu. Stosując taki delikatny ucisk rozciągasz wszystkie mięśnie od barku do pleców. Mogą być też rotacje ramion okrężnymi ruchami do przodu i do tyłu. Poświęć trochę czasu, aby obrócić głowę tak by podbródek szedł do przodu i aby otarł się o klatkę piersiową.
To delikatne ćwiczenie. Wytrząśnij dłonie i palce, które rozgrzeją stawy i rozluźnią przedramię, nadgarstek oraz ramię. Jeśli uważasz, że twój nadgarstek jest słaby, kup piłkę do squasha i ściśnij ją jako ćwiczenie. To dobrze rozwija mięśnie nadgarstka i przedramienia i można to robić w każdej chwili. Zawsze miło jest ciąć powietrze laską jako ćwiczenie, a także pomaga wyczuć sprzęt. Nie ma to jak dźwięk laski przecinającej powietrze, który buduje poczucie wyczekiwania, większy efekt psychologiczny na uległej.
Kiedy rozpocznie się sesja chłosty, uległa powinna ufać Dominującemu że wie co robi, raczej zaakceptować nieuchronność istnienia chłosty i zamiast myślenia o niczym skoncentrować się na swoim głębokim oddychaniu.
Istnieją dwie podstawowe techniki stosowane do chłosty, „metoda tylko nadgarstka” i „metoda ramienia, nadgarstka i barku”. Ruch nadgarstka obejmuje tylko ruch nadgarstka i części przedramienia. Jeśli miałbyś zobaczyć rzeczywisty ruch, byłby to ruch do 8 cm tylko na osi (punkt, w którym laska jest otoczona ręką), łokieć jest przyciśnięty do ciała, a siła jest generowana przez ruch tylko przez przedramię, używając szybkiego ruchu nadgarstka, aby wystrzelić rózgę w obszar docelowy. Elastyczność laski może być tutaj wykorzystana jako korzyść bo dzięki tej metodzie masz większą dokładność. Często określa się to mianem "tatuowania". Większość uległych uważa "tatuowanie" za zmysłowe i przygotowuje obszar docelowy na to, co ma nadejść. „Metoda nadgarstka, ramienia i barku” wymaga odsunięcia ramienia od ciała i umieszczenia barku za siłą uderzenia kończącego się ruchem nadgarstka, aby kontrolować uderzenie, wpychając rózgę w obszar docelowy. Ta metoda wymaga większego stopnia dokładności, a zatem dużej ilości praktyki wcześniej. Korzystając z tej metody, możesz albo – podążać za ruchem – przytrzymując rózge, gdy ona mocno uderza w pośladki, aby uzyskać większy stopień bólu – lub pozwolić rózdze odbić się do tyłu i oderwać od pośladków, aby uzyskać lżejszy cios. W obu przypadkach mądrze jest pozwolić, aby ból uniósł się na powierzchnię, że tak powiem, synchronizując ruchy, aby uzyskać maksymalny efekt.
Prawidłowa pozycja pozwala na równe uderzenie. Ostatnią rzeczą, jakiej pragniesz, jest to, aby jeden pośladek otrzymał pełną siłę, a drugi tylko czubek. Zaburza to schemat procesu chłosty w głowie uległej. Przyjęta pozycja powinna być taka, w której rózga porusza się w płaszczyźnie poziomej lub możliwie jak najbliżej, na wysokości, która nie powoduje, że uderzenie opada poniżej lub powyżej punktu osi tuż nad biodrem. Innymi słowy, rózga porusza się po łuku od tego punktu. Czubek rózgi powinien być trzymany na środku pośladka najdalej od Pana. Po uderzeniu i uprwnieniu się że nie wyrządziłeś żadnej poważnej szkody uległej można przesunąć końcówkę dalej.
W ten sposób unikniesz "zawinięcia", co na pewno się stanie, jeśli czubek wystaje poza pośladek.
Nie wykonuj uderzenia za każdym razem dokładnie w to samo miejsce. To jest recepta na katastrofę i poważne urazy i siniaki. Przerabiaj cały obszar równomiernie od góry do dołu. Celem jest równomierna seria pasków trzciny wzdłuż pośladków z przerwą około 3cm między nimi. Nie zaczynaj tam, gdzie chcesz skończyć, jeśli chodzi o siłę uderzenia, jak wszystko, co budujesz do punktu kulminacyjnego. Po prostu spróbuj początkowo uzyskać wzór, który można uzyskać nawet lekkimi pociągnięciami.
Ułożenie stóp i ciała jest sekretem sukcesu. Jeśli staniesz za daleko do przodu lub za daleko od obszaru docelowego, uderzenie będzie nierówne, co oznacza, że jeden pośladek będzie miał większy ślad niż drugi. Idealne pociągnięcie rózgą powinno być równoległe do pośladków. Jeśli obawiasz się spowodowania poważnego możesz poprosić uległą o założenie kilku warstw bielizny. Użycie złożonego mokrego ręcznika na pośladki to kolejny sposób na ograniczenie możliwości urazu, a jeśli użyjesz czerwonego barwnika spożywczego na rózdze, możesz wyraźnie zobaczyć wyniki swojego uderzenia na ręczniku.
Akcja forhendowa i bekhendowa w tenisie jest bardzo zbliżona do metody, której używasz bez wyprostowania ramienia związanego z tenisem. Rózga jest napędzana przez przedramię i nadgarstek, chociaż w grę wchodzą również mięśnie ramion. Biodra i talia pozostają na miejscu, a górna część ciała skręca się podczas wykonywania ciosu. Tak samo, jak we wszystkich rzeczach, nie ma dobrej ani złej drogi, sposób, który działa najlepiej dla ciebie, to właściwy sposób.
Dla każdego rodzaju rózgi istnieje określony rytm, a wraz z nim rytm między uderzeniami, ponieważ każda ma zupełnie inny efekt.
Krótka rózga jest prawie całkowicie napędzana tylko nadgarstkiem, a ponieważ nie musi pokonywać dużej odległości, można łatwo osiągnąć dokładność w uderzeniach. Dodstkowo wymyślasz rytm uderzeń, który ci odpowiada i może on być szybki. Ale pozwól bólowi wzrosnąć. Następnie można wrócić do wolniejszego rytmu. Wszystko całkowicie zależy od Was. Pamiętaj tylko, że przecięcie innych ścięgien może w niektórych przypadkach otworzyć skórę i spowodować poważne krwawienie. Oczywiście dla niektórych jest to dokładnie pożądany efekt, co sprawia, że ostatnie uderzenie jest najtrudniejsze.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz